فرآیند بازپخت سیم میناکاری شده

هدف از بازپخت ساختن هادی به دلیل فرآیند کششی قالب به دلیل تغییرات شبکه و سخت شدن سیم از طریق گرمایش دمای معین است، به طوری که پس از بازیابی نیازهای فرآیند نرمی، بازآرایی شبکه مولکولی پس از بازیابی نیازهای فرآیند نرمی، در عین حال حذف روان کننده های باقیمانده سطح هادی، کیفیت رنگ، رنگ، و غیره آسان است. از سیم میناکاری شده

مهمترین چیز این است که اطمینان حاصل شود که سیم لعاب شده در هنگام استفاده از سیم پیچ دارای نرمی و کشیدگی مناسب است و در عین حال به بهبود رسانایی کمک می کند.

هر چه درجه تغییر شکل هادی بزرگتر باشد، ازدیاد طول کمتر و استحکام کششی بیشتر است.

بازپخت سیم مسی، معمولاً به سه روش استفاده می شود: بازپخت دیسک. بازپخت مداوم در دستگاه کشش سیم؛ بازپخت مداوم روی دستگاه لاک. دو روش اول نمی توانند الزامات فناوری پوشش را برآورده کنند. بازپخت دیسک فقط می تواند سیم مسی را نرم کند و روغن کامل نیست، زیرا سیم پس از آنیل نرم است و با خاموش شدن سیم خمش افزایش می یابد.

بازپخت مداوم بر روی دستگاه سیم کشی می تواند سیم مسی را نرم کند و چربی سطح را از بین ببرد، اما پس از آنیل کردن، سیم مسی نرم به حلقه سیم پیچ می شود تا خمش زیادی ایجاد کند. بازپخت مداوم قبل از رنگ آمیزی بر روی دستگاه رنگ نه تنها می تواند به هدف نرم شدن و از بین بردن روغن برسد، بلکه سیم آنیل شده مستقیماً وارد دستگاه رنگ می شود و می تواند با فیلم رنگ یکنواخت پوشانده شود.

دمای کوره آنیلینگ باید با توجه به طول کوره آنیلینگ، مشخصات سیم مسی و سرعت خط تعیین شود. در همان دما و سرعت، هرچه کوره بازپخت طولانی تر باشد، شبکه هادی به طور کامل ترمیم می شود. هنگامی که دمای آنیل پایین باشد، دمای کوره بالاتر، ازدیاد طول بهتر می شود، اما پدیده معکوس زمانی رخ می دهد که دمای آنیل بسیار بالا باشد، هر چه دما بالاتر باشد، ازدیاد طول کمتر می شود و سطح سیم درخشندگی خود را از دست می دهد و حتی به راحتی می شکند.

دمای کوره بازپخت بیش از حد بالا است، نه تنها عمر مفید کوره را تحت تأثیر قرار می دهد، بلکه هنگام توقف و اتمام، خط را به راحتی می سوزاند. حداکثر دمای کوره آنیلینگ باید در حدود 500 درجه سانتیگراد کنترل شود. انتخاب نقاط کنترل دما در موقعیت های مشابه دمای استاتیک و دینامیکی موثر است.

مس در دمای بالا به راحتی اکسید می شود، اکسید مس بسیار شل است، فیلم رنگ را نمی توان محکم به سیم مسی متصل کرد، اکسید مس اثر کاتالیزوری بر پیری فیلم رنگ دارد، بر روی انعطاف پذیری سیم لعابی، شوک حرارتی، پیری حرارتی اثرات نامطلوبی دارد. برای اینکه سیم مسی اکسید نشود، لازم است سیم مسی در دمای بالا بدون تماس با اکسیژن هوا ساخته شود، بنابراین باید یک گاز محافظ وجود داشته باشد. اکثر کوره های آنیلینگ در یک انتها آب بندی و از طرف دیگر باز می شوند.

آب در سینک کوره بازپخت سه عملکرد دارد: کوره را می بندد، سیم را خنک می کند و بخار را به عنوان یک گاز محافظ تولید می کند. در ابتدای درایو به دلیل لوله بازپخت کمی بخار، نمی توان به موقع از هوا خارج شد، لوله بازپخت را می توان با مقدار کمی محلول الکل پر کرد (1: 1). (مراقب باشید الکل خالص ننوشید و مقدار مصرف را کنترل کنید)

کیفیت آب در مخزن آنیلینگ بسیار مهم است. ناخالصی های موجود در آب باعث می شود سیم تمیز نباشد و روی رنگ تأثیر بگذارد و قادر به تشکیل یک لایه رنگ صاف نباشد. میزان کلر آب مصرفی باید کمتر از 5mg/l و هدایت الکتریکی آن کمتر از 50μΩ/cm باشد. پس از مدتی، یون‌های کلرید متصل به سطح سیم مسی، سیم مسی و لایه رنگ را خورده می‌کنند و در نتیجه لکه‌های سیاهی روی سطح سیم در لایه رنگ سیم مینا ایجاد می‌شود. برای اطمینان از کیفیت، ناودان ها باید به طور مرتب تمیز شوند.

دمای آب در سینک نیز مورد نیاز است. دمای آب بالا منجر به وقوع بخار آب برای محافظت از سیم مسی بازپخت می شود، سیم خروجی از مخزن به راحتی آب را نمی آورد، اما برای خنک شدن سیم. اگرچه دمای پایین آب نقش خنک کنندگی دارد، اما مقدار زیادی آب روی سیم وجود دارد که برای رنگ آمیزی مناسب نیست. معمولاً خط ضخیم سردتر و خط نازک گرمتر است. هنگامی که سیم مسی سطح آب را ترک می کند و پاشیده می شود، دمای آب بسیار بالا است.

به طور کلی، خط ضخیم در 50 ~ 60 ℃ کنترل می شود، خط وسط در 60 ~ 70 ℃، و خط ریز در 70 ~ 80 ℃ کنترل می شود. به دلیل سرعت بالا و مشکل جدی آب، سیم نازک باید با هوای گرم خشک شود.